کد مطلب:234364 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:170
صلاح و فساد بدن
فان صلاح البدن و قوامه یكون بالطعام و الشراب
و فساده یكون بهما
پص بدرستیكه صلاح بدن و پایداری آن بطعام و شراب است و فسادش نیز بآنها است.
بدن انسان از دو جهت محتاج بعلت مادی است: برای اینكه تركیب شود و صورتی پیدا كند، و برای آنكه باقی بماند و بتواند زندگی كند.
بقول دانشمندان علت مبقیه همان علت موجده است یعنی چیزی كه در پیدایش موجودی مدخلیت دارد در دوام و بقای آن موجود نیز دارای مدخلیت است تا چندین سال پیش خاصیت مواد غذائی را منحصر در تولید حرارت لازم می دانستند و بهمین جهت منتشر كردند كه در آتیه نزدیك بشر محتاج باین همه وسائل عریض و طویل برای پر كردن شكم و امعاء خود نمی باشد زیرا غذا سوخت بدن را تأمین می كند و این سوخت را می شود در یك دانه قرص یا كپسول و یا یك آمپول تهیه كرد و روزی كه این كار بشود دیگر احتیاجی باین همه ظروف و تشكیلات آشپزخانه و رستوران ها، خوار و بار فروشی ها، كشت و ذرع ها نخواهد بود آنروز نیازی به معده و روده و دندان و مجاری ادرار و دفع فضولات نیست و خیلی از اعضای بدن زائد خواهد بود.
مبنای این تخیلات آن بود كه مواد تركیبی بدن را همان مواد
[ صفحه 185]
غذائی نمی دانستند و برای غذا جز خاصیت تولید حرارت چیزی قائل نبودند یا بهتر گوئیم با آنكه برخلاف بعضی از فلاسفه و حكما قائل باصل حرارت نبودند و ساختمان بدن را از حرارت صرف نمی دانستند مواد غذائی را در تركیبات بدن مدخلیت نمی دادند و در حقیقت میان علت موجود و علت دوام فرق می گذاشتند.
علم امروز ثابت كرد كه فرضیه فوق صرف خیال و غلط محض است، بدن از موادی تغذیه می كند كه از آنها درست شده باشد و هر كدام كه در تركیبات بدن بقدر كافی داخل نشود بدن بكمبود آن ماده دچار شده و مقاومت خود را برابر امراض از دست می دهد.
مطلب فوق یكی از چیزهائی است كه علم امروز دعوی كشف آنرا دارد ولی چنانكه می بینید در هزار و چند صد سال قبل امام هشتم شیعیان این حقیقت را بی پرده بیان فرموده است.
صلاح بدن یعنی چیزی كه بدن را صلاحیت و صورت می دهد قوام بدن یعنی چیزی كه بدن را بعد از تركیب و صلاحیت نگه می دارد علت هر دو، خوردنی و آشامیدنی است.
می فرماید:
فان اصلحتهما صلح البدن و ان افسدتهما فسد البدن.
یعنی اگر آن دو را نیكو تغذیه كنی بدن سالم و اگر بد تغذیه كنی بدن فاسد می گردد.
[ صفحه 186]
و فساده یكون بهما
پص بدرستیكه صلاح بدن و پایداری آن بطعام و شراب است و فسادش نیز بآنها است.
بدن انسان از دو جهت محتاج بعلت مادی است: برای اینكه تركیب شود و صورتی پیدا كند، و برای آنكه باقی بماند و بتواند زندگی كند.
بقول دانشمندان علت مبقیه همان علت موجده است یعنی چیزی كه در پیدایش موجودی مدخلیت دارد در دوام و بقای آن موجود نیز دارای مدخلیت است تا چندین سال پیش خاصیت مواد غذائی را منحصر در تولید حرارت لازم می دانستند و بهمین جهت منتشر كردند كه در آتیه نزدیك بشر محتاج باین همه وسائل عریض و طویل برای پر كردن شكم و امعاء خود نمی باشد زیرا غذا سوخت بدن را تأمین می كند و این سوخت را می شود در یك دانه قرص یا كپسول و یا یك آمپول تهیه كرد و روزی كه این كار بشود دیگر احتیاجی باین همه ظروف و تشكیلات آشپزخانه و رستوران ها، خوار و بار فروشی ها، كشت و ذرع ها نخواهد بود آنروز نیازی به معده و روده و دندان و مجاری ادرار و دفع فضولات نیست و خیلی از اعضای بدن زائد خواهد بود.
مبنای این تخیلات آن بود كه مواد تركیبی بدن را همان مواد
[ صفحه 185]
غذائی نمی دانستند و برای غذا جز خاصیت تولید حرارت چیزی قائل نبودند یا بهتر گوئیم با آنكه برخلاف بعضی از فلاسفه و حكما قائل باصل حرارت نبودند و ساختمان بدن را از حرارت صرف نمی دانستند مواد غذائی را در تركیبات بدن مدخلیت نمی دادند و در حقیقت میان علت موجود و علت دوام فرق می گذاشتند.
علم امروز ثابت كرد كه فرضیه فوق صرف خیال و غلط محض است، بدن از موادی تغذیه می كند كه از آنها درست شده باشد و هر كدام كه در تركیبات بدن بقدر كافی داخل نشود بدن بكمبود آن ماده دچار شده و مقاومت خود را برابر امراض از دست می دهد.
مطلب فوق یكی از چیزهائی است كه علم امروز دعوی كشف آنرا دارد ولی چنانكه می بینید در هزار و چند صد سال قبل امام هشتم شیعیان این حقیقت را بی پرده بیان فرموده است.
صلاح بدن یعنی چیزی كه بدن را صلاحیت و صورت می دهد قوام بدن یعنی چیزی كه بدن را بعد از تركیب و صلاحیت نگه می دارد علت هر دو، خوردنی و آشامیدنی است.
می فرماید:
فان اصلحتهما صلح البدن و ان افسدتهما فسد البدن.
یعنی اگر آن دو را نیكو تغذیه كنی بدن سالم و اگر بد تغذیه كنی بدن فاسد می گردد.
[ صفحه 186]